De oude dag
die jij later wilt,
kun je nu
al verzorgen.

Angela Drogt-Kroon werkt als praktijkopleider en als verzorgende IG binnen de Westerkim in Hoogeveen. Ze begon ooit als stagiair, deed hier toen vakantiewerk, en kreeg daarna een vast contract. ‘Van kleins af aan voelde ik al dat ik in de zorg iets voor andere mensen wilde betekenen. Na één dag in de ouderenzorg wilde ik al nooit anders meer.’

“Binnen de Westerkim werk ik als praktijkopleider én als verzorgende IG. Inmiddels werk ik hier alweer zeventien jaar. Eerst werkte ik alleen als verzorgende, met ouderenzorg als differentiatiekeuze. Hier miste ik op een gegeven moment wat uitdaging, toen heb ik de verpleegkundige elementen erbij gedaan (IG). Vervolgens ben ik werkbegeleider geworden, en uiteindelijk praktijkopleider. Zo heb ik mooi door kunnen groeien. En ik heb de kans om met jong en oud te werken. Op deze manier krijg ik beide kanten mee.

Van mijn 32 uur werk ik nog steeds 8 uur op de werkvloer als verzorgende IG. Hiernaast ben ik praktijkopleider. Als praktijkopleider begeleid ik leerlingen van het facilitaire gedeelte, snuffelstages, vmbo’s, niveau 2 en 3 van het mbo, de helpende en verzorgende IG. Mijn leerlingen neem ik ’s ochtends ook mee op de werkvloer. Ik heb een goed beeld van het leerproces, dus ik kan mooi de kennis en het gevoel met ze delen.

Op de basisschool wist ik al dat ik graag in de zorg wilde werken. Mijn schoonzus was in die tijd bejaardenverzorgster. Toen ben ik als kind een keer mee geweest. Ik had een beeld dat ik niet alleen leuke activiteiten met iemand kon doen maar dat je ook onmisbaar bent in iemands leven en helpt met het wassen en aankleden, en verpleegkundige behandelingen. Dit beeld werd volledig bevestigd. Daardoor heb ik nooit getwijfeld. De mooie sociale contacten met mensen daar krijg ik gewoon echt energie van.

Je liefde aan oudere mensen kunnen geven dat is gewoon geweldig. Vooral het PG-gedeelte, de psychogeriatrie, vind ik heel leuk. De glimlach die je krijgt van de bewoners ’s morgens, die is onbeschrijfelijk. Bij fase 1 of 2 van dementie herkennen ze je ook nog wel, en dan vinden ze het zo fijn dat je er even bent. Je krijgt ook de hele tijd bedankjes. Dat voelt heel dankbaar, zo gewaardeerd worden.

We zijn sinds kort begonnen met kleinschalig wonen in de Westerkim. Dat voelt nog weer meer als een gezin, en de mensen zijn hierdoor minder eenzaam. Eerst help je de bewoners met opstaan, wassen, aankleden; alles naar wens en behoefte. En dan ga je met z’n allen ontbijten in de huiskamer, echt als een soort gezin. Dit voelt heel goed en dit past ook wel bij het gevoel waar de Westerkim voor staat: welkom thuis.

En geen dag is hetzelfde. Zelfs na 17 jaar leer ik nog elke dag weer nieuwe dingen bij. Laatst hebben we als Westerkim nog een e-learning van Gerke de Boer gedaan. Met alle medewerkers. Je merkt dat dit soort dingen heel verrijkend werken in de benadering richting de bewoners. Uiteindelijk zet je je met z’n allen in om mensen nog een goede oude dag te bezorgen. Wat is er nu mooier dan dat?