Het luisterend oor 
dat jij later wilt
kun je nu
al bieden.

Met een moeder die in de zorg werkt, wist Femke Tilkema van jongs af aan dat zij ook mensen wilde helpen. Inmiddels werkt ze als verzorgende IG in Benneme State (één van de woonzorgcentra van Noorderbreedte) in een kleinschalige woongroep voor ouderen met dementie.

‘Vanaf het moment dat mensen hier komen wonen, zie je ze langzaam een beetje achteruitgaan. Ze verliezen grip op de wereld om hen heen, snappen er soms helemaal niets meer van. De frustratie en de boosheid die ze hebben, het verdriet dat familie heeft: je krijgt ermee te maken. Ja, dat is soms best heftig. Want je weet dat het niet beter zal worden. Toch vind ik het super waardevol dat ik er voor deze mensen mag zijn in het laatste stukje van hun leven.

            De zorg voor de bewoners vraagt veel. Je moet continu scherp zijn, want er gebeurt van alles. Krijgt iemand z’n medicijnen op tijd? Raken er geen spullen kwijt, loopt iemand niet zomaar naar buiten? Het mooiste is wanneer ik iemands’ dag even kan opvrolijken. Zo verzorg ik een zwaar dementerende vrouw. Wanneer ik in haar appartementje kom, zet ik vaak de muziek even aan. Dan leeft ze helemaal op. Gaat ze dansen en zingen. Natuurlijk dans ik dan met haar mee. Dat zijn de mooie momentjes in een dag, voor haar en voor mij.

            Het contact met familie is ook belangrijk. Zij willen graag weten hoe het met hun partner, vader, moeder, opa of oma gaat. Zeker wanneer het einde in zicht komt, ben je met elkaar heel intensief bezig om iemand die laatste zorg te geven. Als het dan zo ver is, moet ik soms zelf ook een traan laten: vooral als je een goede band had met een bewoner. Wanneer de familie je achteraf bedankt voor alle goede zorg die jij en je collega’s hebben geleverd, geeft dat wel een ontzettend goed gevoel. Dan weet je weer even precies waarvoor je het allemaal doet.’