De oude dag 
die jij later wilt
kun je nu
al verzorgen.

‘Even die glimlach zien, daar doe ik het voor.’

Janpaul Meijer droomde op de HAVO van een opleiding in de bouwkunde. Of in de architectuur. Hij bezocht enkele open dagen van die opleidingen, maar werd niet gegrepen. Totdat zijn moeder hem herinnerde aan zijn oma. Die was ziek en woonde anderhalf jaar bij Janpaul en zijn ouders in huis. Zijn ouders werkten buitenshuis, zodat de zorg voor oma vooral op zijn schouders terechtkwam. Hij vond het volstrekt normaal om te doen: eten en drinken regelen, oma helpen bij toiletbezoek, even een praatje. Het gaf hem voldoening. Eén gesprek bij een opleiding in de zorg was genoeg. Het kwartje viel: dit was het! En zo belandde hij in de zorg.

‘Ik werk als verzorgende IG bij Zonnehuis Oostergast in Zuidhorn, onderdeel van Zonnehuisgroep Noord. Ik verzorg ouderen, waarvan de meeste een somatische aandoening hebben. Daarnaast ben ik leerling verpleegkundige op de afdeling beademing, hier wonen mensen die 24 uur per dag specialistische zorg en behandeling nodig hebben. Dat is dankbaar en intensief werk; de cliënten zijn voor alles volledig afhankelijk van ons. Mijn werk vraagt mensenkennis, geduld en een positieve houding. Dat is erg belangrijk. Net als het scheiden van werk en privé: als ik thuis ben gaat er een knop om.’

De dankbaarheid die Janpaul ervaart van cliënten, vindt hij erg waardevol. ‘Mensen die zorg ontvangen, hebben vaak een vaste structuur en dagindeling. Soms zijn ze geestelijk achteruitgegaan door hun ziekteverloop en wordt hun wereld klein. Om ze daar even uit te halen, dat vind ik een uitdaging. De dagelijkse gang van zaken eventjes doorbreken, die glimlach van ze zien. Of ze zelfs uitbundig zien lachen, hoe vervelend hun situatie ook is. Daar doe ik het voor.’