Het gesprek
dat je later wilt
kun je nu
al voeren.

Patricia van der Velde zat tijdelijk met een uitkering. Via de gemeente ontving zij toen een tip over de mogelijkheid om te werken in de ouderenzorg. Of dat niet wat voor haar was? Ze had er tot die tijd eigenlijk nooit over nagedacht. ‘Maar ik dacht: waarom ook niet? Ik heb een dagje meegelopen, en was direct verkocht.’

‘Inmiddels werk ik al weer vierenhalf jaar in Het Hooge Heem als Verzorgende IG. Toen ik hier begon met stagelopen, zat ik in een slechtere periode in m’n leven. Maar toen ik Het Hooge Heem binnenstapte, voelde ik mij er direct weer toe doen. Hier kan ik nog zo veel betekenen voor de bewoners! Als iemand chagrijnig is bijvoorbeeld. Dat je dan tóch weer die glimlach op het gezicht weet te krijgen door even in gesprek te gaan met iemand. Dat is gewoon heel mooi.

Op onze locatie wonen dementerende ouderen. Wanneer je werkt met deze doelgroep, dan word je zelf ook vaak weer even met beide benen op de grond gezet. Als je ziet hoe ziek die mensen zijn, en wat ze al hebben meegemaakt… Dan besef je pas hoe goed je het zelf eigenlijk hebt. Ik denk dan wel eens: waarom kunnen we niet gewoon een beetje meer waardering voor ons leven hebben en blij en gelukkig zijn?

Doordat je zo vaak met de bewoners samenwerkt, bouw je ook echt een persoonlijke band op. Dit is belangrijk. Mensen moeten zich namelijk thuis voelen. Daarom werken we bij ons met zogenaamde Levensverhalen. Dit zijn foto’s en herinneringen van iemands leven, verzameld door de familie. Dankzij deze boekjes heb je tijdens je werk altijd iets te bespreken met een bewoner. Je ziet iemand direct opbloeien wanneer het over vroeger gaat. Dat is zo mooi om te zien.

Het vak blijft zich ook ontwikkelen. Daardoor wordt het nooit saai. We werken tegenwoordig bijvoorbeeld op onze locatie met een verbeter-app. Hierin kunnen we werknemers en familieleden gerichte vragen stellen over wat goed gaat en wat beter kan. Zo ben je altijd bezig, en is geen dag hetzelfde. Uiteindelijk wil je de bewoners een fijne tijd bezorgen in de laatste fase van hun leven. En wanneer dat lukt, dan weet ik weer waarom ik dit werk doe.’